EN TOEN. Van het één komt het ander, en via zolderkamer, oude werkplaats, redelijk huur winkelpand ben ik nu van 2 naar 8,naar 12, naar 16, naar 38, naar nu 43 uur per week (en de kruimeltjes buiten de openingsuren om) in deze voor mij ideale studio bezig met wat ik nu mijn vak noem; DE TATTOO.

HET WAAROM - NU. Dit verschilt nauwelijks van voorgaand Het waarom - toen met dit verschil dat er nu ook veel herinneringen en vooral namen van geliefden (meestal kinderen) aangebracht worden. En er zijn nu ook echt “verzamelaars” die vooraf bedachte complete stukken (veel “sleeves”= totaal dichtgetatoeëerde armen) nemen. Dit laatste met dank aan de hedendaagse profvoetballers. Tot zover de geschiedenis.